Binlerce şiirden özrüne sığınarak vazgeçtim,

Bu günahkâr şehrin ışıklarında sersemleştim.

Yalnız kalmıştım ama şimdi durum farklı,

Birkaç kişinin yazmasına muhtacım.

Dayanamıyorum, bu zamana kadar zor durdum.

İstemiyorum yaşamak, ölmekten yoruldum 

Yapamıyorum olmuyor, intihardan korkuyorum;

Kolyenin boynuma bırakacağı izden 

Vazgeçmek gerek belki hayattan,

Ama yapamıyorum işte anla.

Bana öyle büyük darbeler vurdular ki,

Ölmek istiyorum ama intihar edemiyorum 

Herkes benim yanımda ama,

Olmasını istediklerim dışında.

Bıktım yaşamaktan, bu hayatta.

Tıkılı kaldım günahkâr şehrin sokaklarında 

Korkmadığımı söylüyorum herkese,

Diyorum soranlara “Yalnızlık güzel şey”

Aslında öyle değil, geceleri tek kalmak.

Öldürse birisi beni, tanrı günah saymayacak.

Anlayın artık beni! Yapamıyorum çok doldum;

Arkanızdan konuşanları susturmaktan.

İçimdekileri söyleyememekten. Yoruldum;

Arkanızdan konuşma isteğimi susturmaktan.

Bu günahkâr şehrin sokaklarında sessiz kalmaktan…

Yazar: Kaan TURHAL