Çok günahım var.

Affetme sakın, yaz hepsini,

Yaz solumdaki melek.

Yaz ki ben çekmeyeyim vicdan azabı.

Çok insanı ağlattım.

Hak ettiler deme sakın, yaz hepsini,

Yaz solumdaki melek.

Kızma onlara, ben affettim onları.

Sence cennete gider miyim,

Bunun imkanı var mı? solumdaki melek.

Bunca günahın arasında, birkaç sevabım var,

Onları da saymak gerek.

Ama onları sen yazma sakın,

Onun için başkası var.

Onları senin yakın arkadaşın olan,

Sağımdaki meleğin yazması gerek.

Pişman mısın onlara hak ettiklerini verdiğin için?

Diye sorarsan solumdaki melek;

Evet pişmanım solumdaki melek.

Benim hatam var demek ki;

Durup dururken gider mi insan.

Deme bana “gider ben çok gördüm”

Ben insanların gerçek yüzünü bilmeyeyim.

Bana yalan söyle “gitmez!” de

“Sen günahkârsın!” de, suçla beni solumdaki melek.

Hiç yakın arkadaşım kalmadı,

“Sen güvenilmezsin, o yüzden kalmadı”

Böyle de bana solumdaki melek.

Deme sakın “hayır onlar güvenilmez”

Ben onları iyi hatırlayayım. solumdaki melek.

“Neden onları iyi hatırlamak istiyorsun, onlar kötü insanlar”

Diye sorma solumdaki melek.

Demek ki vardır bir sorun; yoksa insan gider mi,

Ağlamayı unutturacak kadar üzer mi?

Sakın cevap verme bana,

Ben üzmez diye bileyim.

Görüşmek üzere

Solumdaki melek…

Yazar: Kaan TURHAL